Czym jest kartoflanka?

Kartoflanka to roślina rozrastająca się w gniazda złożone z kliku lub kilkunastu cebul o różnej wielkości i żółtawych albo czerwonych łuskach.

Kartoflankę uprawia się podobnie jak cebulę z dymki, sadząc małe cebulki wczesną wiosną albo jesienią. Kartoflanka sadzona jesienią nadaje się do zbioru w sierpniu następnego roku, a wiosną – w październiku. Warzywo to potrzebuje nieco więcej miejsca niż cebula zwyczajna, toteż odległości między roślinami w rzędzie trzeba zwiększyć do 15 cm.

W porównaniu z cebulą zwyczajną, kartoflanka ma mniejsze wymagania klimatyczne i glebowe.

Uprawa cebuli z dymki

Uprawa cebuli z dymki pozwala na osiągnięcie wcześniejszego zbioru i dorodniejszych cebul, a ponadto odchwaszczenie roślin jest wtedy ułatwione, gdyż cebulę sadzimy już w zaawansowanym stadium wzrostu. Dymkę możemy kupić wiosną lub jesienią, jeśli jednak produkujemy ją sami, uprawa cebuli trwa dwa lata. W pierwszym roku siejemy nasiona w celu uzyskania dymki, tj. drobnej cebuli o średnicy 10 – 25 mm, w drugim zaś roku – wczesną wiosną – sadzimy dymkę na grządkę, zbierając już w końcu maja cebulę z zielonym szczypiorem bądź na przełomie lipca i sierpnia – cebulę w pełni wyrośniętą.

Warto dodać, że nazwa dymka pochodzi od stosowanego dawniej sposobu suszenia drobnych cebul, które po zbiorze wieszano w koszach w kominie, aby dobrze wyschły.

Nasiona cebuli na dymkę siejemy w końcu kwietnia lub w pierwszych dniach  maja w rzędach co 20 cm, ilość wysiewu wynosi 100 -120 g na 10 m2. Mniej więcej po trzech miesiącach od terminu siewu rośliny zaczynają żółknąć i zasychać. Trzeba je wtedy wyrwać i rozłożyć na ziemi lub w przewiewnym miejscu do przeschnięcia, a następnie obciąć szczypior i dosuszyć cebule. Po 2 – 3 tygodniach suszenia cebulki oczyszczamy i sortujemy według wielkości na trzy grupy: dymkę o średnicy 10 -15 mm, 15 – 20 mm i 20 – 25 mm. Najcenniejsze są cebule średniej wielkości, a więc nieco większe od orzecha laskowego. Dymkę średnią i większą trzeba podczas zimy poddać działaniu wyższej temperatury (25 – 30 C), aby zapobiec wybijaniu wiosną pędów kwiatostanowych.

Cebulę można przesuszyć kładąc na warstwie gazet rozłożonych na kaloryferze, okres przesuszania dymki średniej trwa 2 miesiące, dymki większej 3 miesiące.

Cebulę po zimowym przechowaniu sadzimy wczesną wiosną, zachowując odstępy w rzędzie co 7 – 10 cm, a między rzędami 25 cm. Dymkę należy sadzić płytko, aby jej wierzchołek był tylko lekko przykryty.

Uprawa cebuli z nasion

Glebę pod cebulę trzeba jesienią głęboko przekopać i znawozić dobrze rozłożonym obornikiem. Nasiona siejemy wczesną wiosną, gdy gleba rozmarznie i da się przekopać. Gdy ziemia „osiądzie” wyrównujemy jej powierzchnię grabiami i siejemy cebulę w rzędy oddalone od siebie o 25-30 cm na głębokość 1 – 1,5 cm. Na zagon o powierzchni 10 m2 musimy wysiać 8-14 g nasion. Pamiętajmy, że nasiona cebuli zachowują zdolność kiełkowania tylko do dwóch lat i w razie posiadania niepewnego materiału siewnego należy zrobić próbę kiełkowania – przed siewem należy nasiona zaprawić, szczególnie przeciw śmietce, która może zniszczyć wschody.

Rośliny wschodzą po 2-3 tygodniach, a czasem nawet jeszcze później. Jeśli do nasion cebuli dodamy nieco nasion roślin szybko kiełkujących, np rzodkiewki czy sałaty, to zasiane rzędy będą prędzej widoczne, co umożliwi wcześniejsze odchwaszczenie.

Po wzejściu roślin trzeba przerwać zbyt gęsto rosnące siewki, tak aby na jednym metrze pozostawić 30 – 50 sztuk roślin. Dalsze zabiegi polegają na starannym usuwaniu chwastów i podlewaniu w razie długotrwałej suszy. ale tylko do czasu wytworzenia cebul, tj. zwykle do połowy lipca.